Nierstichting
Even iets heel anders tussendoor.
Vanochtend werd ik wakker met rugpijn. Van die zeurende pijn in je onderrug die je nog erger voelt als je diep adem haalt. Toen ik mijn dagelijkse ochtendplas had gedaan was het opeens een stuk minder. De pijn in mijn rug zou toch niet van mijn nieren komen?
Vervolgens moest ik meteen aan de reclame van de Nierstichting denken.
"Stop beginnende nierziekte, doe de gratis niercheck!"
Volgens mij werkt deze reclame niet echt. Het zou natuurlijk beter zijn als we ons allemaal zouden laten checken. Liever voorkomen dan genezen. Maar ik ben toch zo razend benieuwd wie het ook daadwerkelijk gaat doen! Mij niet gezien in ieder geval!
Ik ben 23, in de bloei van mijn leven en ik besluit na het aandringen van deze reclame mijn nieren te laten checken*. "Nou mevrouw, op zich is er nog niet zo veel aan de hand." "NOG niet?" "Nee, nog niet. Maar over een jaartje of vijf zou ik u zeker willen aanraden nog een keer terug te komen, uw urine was niet overtuigend schoon."
Dat wil toch geen mens weten, kom op. Ik wil niet weten of er misschien eventueel het zou kunnen iets mis is met mijn nieren. Misschien is er wel helemaal niets aan de hand met me, komt de rugpijn enkel van het slechte matras, maar ik blijf liever helemaal in onschuld gehuld dan een procentje of wat kans op slecht nieuws te krijgen. Mocht ik dan over vijf jaar echt niet meer overeind komen zal ik de dokter eens om een niercheck vragen.
Ben ik de enige die hier zo over denkt? Of ben ik gewoon een schijterd? Wat de * betreft, ik wil liever helemaal niet meer geïndoctrineerd worden door reclame. Bangmakerij en geldklopperij is het, wat mij betreft voor het grootste deel.
Gent voor dummies 1
Hallo menskes, Wat een kleine afstand, maar wat een grote verschillen met mijn eigen kikkerlandje! Supermarkten zijn schreeuwend duur, echte Gentenaren zijn NIET te verstaan (jaknikken is de beste remedie), een winkel als Kruidvat of snackbars bestaan simpelweg niet en van de meest normale woorden maken zij compleet andere (hierover later meer). Maar nee, niet alles is negatief, de stad zelf is schitterend mooi. Romantisch vooral. Overal kerken en kloosters en pleintjes en steegjes, zelfs aan hek- en gevelwerken is aandacht besteed. Kan Nederland nog een puntje aan zuigen met haar betonnen blokken die overal de grond uit worden gestampt. Er zijn twee rivieren die de stad doorkruisen, hier kan je echt heerlijk aan een terrasje zitten als je een plaatsje weet te bemachtigen. Behalve Vlaamse Frieten heb ik nog geen Gentse specialiteiten mogen proeven, en geloof mij, Vlaamse Frieten zijn hier heel anders dan dat ze in NL worden aangeboden. Veel meer heb ik tot nog toe niet te melden. Ik ga mijn ogen en oren goed te kost geven om de volgende keer meer typisch Belgische/Gentse details te beschrijven. Salut!
Henteneesje
Oeioeioei...
Ik heb nu behoorlijk de kriebels te pakken, nog zeven nachtjes slapen en dan verhuis ik... naar Gent! Vier maanden lang tussen de zachte geetjes (of eigenlijk helemaal geen g, dat blijkt daar dus een h te zijn...) , de alléétjes, tussen vlaamse frietekes en snoepgoed dat naar de naam nonnenbillen luistert. En vier maanden alleen. In een stad die ik niet ken en waar het dialect zoiets als Fries voor een ABN sprekend persoon schijnt te zijn.
(Voorbeeld: Huutje smuule = houd je mond... Gottegot... ik bedoel hottehot...)
Ik ben niet de wereldreiziger die met de rugzak op alleen de boesjboesj in trekt. Ik zie mijn tent al wegwaaien in het noodweer wanneer ik er achter kom dat de haringen nog in de schuur bij mijn ouders liggen. Ik zou niet weten hoe ik een duik moet nemen in een azuurblauwe Thaise zee terwijl mijn tasje met portomonnee en meer enigzins onmisbare spulletjes alleen op het strand blijft liggen... Nope, ik ben niet zo'n held. Nog niet tenminste, geef nooit op!
Ik ga naar het lieftallige buurland België, en ik vind het superstoer van mezelf. De verbaasde blik van mensen die niet snappen dat ik niet voor Parijs of New York heb gekozen negeer ik compleet, ik ga Hent onveilig maken, geloof dat! Het lijkt ook op de één of andere manier een punt in mijn leven dat het ontzettend goed is dat ik wegga. Voor mijn zelfstandigheid, om van een soort bangheid af te komen, om zomaar in het diepe te springen, om een soort rust te vinden die ik nodig heb... En dan maakt het ook niet meer uit waar je dat zoekt. In Paramaribo of in Hent, het weggaan is eigenlijk puur symbolisch voor mezelf. En dat hoeft natuurlijk niemand te begrijpen, als ik het maar doe!
Maar ik ga het hier wel missen... Utrecht, school (huh?), m'n vriendinnetjes en vrienden, m'n vriendje...
Dus als iemand zin heeft in een pilske en wat nonnenbillen, kom dit henteneesje maar even opzoeken! (En allé zegh, het is toch zo dichtbij dus niemand heeft een excuus :P)
