read my mind

Ik groei als een speer

Kijk maar!

(Ja, ik ben erg dol op d'r inderdaad)

gepost door Lotte @ 18:53 0 reacties

In een film komen?!

Heej!

Help Jasper zijn nieuwste film te maken!
Kijk eens op deze link (blog) en laat een comment achter!

http://deviateordie.wordpress.com

Wie weet kom jij er wel in :)

gepost door Lotte @ 22:32 0 reacties

Meet Tali!

Op 2 augustus komt dit kleine hondje ons vergezellen in Rotterdam, kan niet wachten!

gepost door Lotte @ 21:35 0 reacties

Nee, ik heb geen maatje 36

Of was het 34, of zelfs 32 wat in de mode is? Je weet wel, die 'slanke' armen, benen, buik en volle boezem, de maten waarmee je tegenwoordig alleen maar slaagt als je een kledingwinkel inloopt?

Iedereen heeft het er over, documentaires worden er over gemaakt, debatten over het schoonheidsideaal, protesten tegen photoshop, artikelen in krant en tijdschrift. Maar toch, toch blijft het zo dat het schoonheidsideaal van de Westerse wereld niet verandert. Omdat schijnbaar iedereen die maatjes past. Of een heleboel mensen er voor zorgen dat ze er in passen. En dat er dan ook nog een aantal mensen zijn die er eigenlijk niet inpassen, maar net zo lang worstelen tot ze er wel in passen, ongeacht het resultaat (striemen in buiken, buiken over broeken, knellende panty's, knellende mouwen etc etc, tot het ongezonde af).

Hoe ontzettend graag ik ook afstand wil doen van dit ideaal, het lukt me niet. Niet omdat ik slank wil zijn, ik hou graag wat van mijn vrouwelijke rondingen. Ik wil gewoon gezond zijn en lekker in mijn vel zitten. Maar het wordt me af en toe onmogelijk gemaakt. Een dagje lekker winkelen zit er voor mij niet in. Blousjes passen niet over mijn borsten. Truitjes zijn van het soort materiaal dat alles laat zien, broeken willen niet over mijn heupen. En pak je een maat groter? Dan is er duidelijk geen rekening gehouden met het feit dat de kleding niet uit grotere lappen stof moet bestaan, maar dat de VORMEN van een stevigere vrouw VERANDEREN. Dan past de broek over mijn heupen, zijn de pijpen te lang. Past het blousje over mijn borsten, is er te veel ruimte voor mijn buik. En dan zit ik ook nog in de 'middelmaat', ik ben te groot voor de H&M, te klein voor de grote mode winkel.

Oh, wat was ik blij dat het eindelijk lente (zomer?!) werd. Maar ik weet me vaak geen raad, wat moet ik nu weer aan? Wil ik eigenlijk wel naar het strand? Want hoe ik het ook wend of keer, en hoe ik ook mijn best doe om me van niemand iets aan te trekken, ik vind het tóch erg dat ik stevig ben. En niet alleen omdat ik bij god niet weet waar ik leuke kleren kan vinden, maar ook omdat ik (verdomme nog an toe) ook geïndroctineerd ben met het schoonheidsideaal van de maatschappij.

Maar jongens, ik blijf er bij, Lotte wordt nóóit slank. Geen maatje nul voor mij. Goed, ik ga wel naar de sportschool en ik let wel op mijn eten, maar alleen om lekkerder in mijn vel te zitten en gezond te blijven. En als ik dan nog steeds niet 'normaal' kan winkelen, dan ga ik wel op een naaicursus.

gepost door Lotte @ 12:28 0 reacties

Binnenkort meer

En toen spookte er een rare vraag door mijn hoofd:

Wat zou Mozart gecomponeerd hebben als hij in deze eeuw geboren zou zijn?

Tsja, hoe kom je er op...

Binnenkort plaats ik mijn onderzoeksartikel naar de Quarterlife Crisis dat ik samen met vriendin en collega ;) Emmelien Stavast heb geschreven, ik ben benieuwd wat jullie er van vinden en misschien zelfs iets van herkennen. Ik in ieder geval wel.

Tjuus!

gepost door Lotte @ 11:11 0 reacties

I'll miss you...

Er was eens een meisje van 16 jaar oud. Ze woonde in een klein dorp waar ze zich vreselijk verveelde. Ook het nabijgelegen stadje had weinig te bieden voor iemand die net het uitgaansleven aan het ontdekken was. Flessen Dropshot, Bessen en Lambrusco boden ook niet elk weekend een uitkomst. Toen werd dat meisje gebeld door de jongen die net haar vriendje was geworden en het nog lange tijd zou blijven. ,,Ga je mee naar Arnhem? Er is een drum'n bass feest in de Goudvishal..."

Na haar ouders eens lief te hebben aangekeken, mocht ze mee. Samen met haar twee beste vrienden en het vriendje vertrokken ze naar de 'grote stad'. De Goudvishal bleek niet meer dan een pietepeuterig klein zaaltje met een bar, twee wc's en een podium. Maar wat een lol had ze die avond. Ze wist niet dat ze zo lekker kon dansen, ze wist toen nog niet dat ze compleet verslaafd zou raken aan die muziek, maar ook aan de gemoedelijke sfeer van het kleine danszaaltje.

Na deze succesvolle eerste ervaring bleef het meisje dit feest maandelijks bezoeken. De groep waarmee ze ging werd steeds groter. Ze zag er dj's die een paar maanden na hun optreden in de Goudvishal opeens wereldberoemd werden. Ze stond daar elke maand weer te dansen en te joelen, met vriendinnetjes te flirten naar de dj of de mc en te genieten van het plekje wat steeds meer als een thuisbasis voelde.

Ook voor andere feesten werd het zaaltje steeds vaker door haar bezocht. Intieme hiphop-optredens van helden waarvan ze niet verwachtte dat ze op zo'n kleine afstand van haar zou staan. Ook hier werd heel wat afgezopen, gelachen en gesjanst.

Op een gegeven moment kwam het meisje in contact met de dj die het maandelijkse drum'n bass feest organiseerde, waardoor ze nog meer het gevoel kreeg dat het haar thuis was. Dat elk feest daar gewoon altijd goed zou zijn. Bovendien zorgde die dj er voor dat het meisje de kans kreeg om haar all-time hero te interviewen. Die kans zal ze nooit meer vergeten.

Toen besloot de gemeente van Arnhem dat het over was met de pret. Zoals dat gaat in het leven, drukt de politiek vaak de leuke dingen de kop in. Er moest een nieuwe zaal geopend worden, de kosten voor de Goudvishal paste niet meer in het budget. Een domme, domme fout vond het meisje. Want waar vind je nou nog plekken, en zeker in Arnhem, waar de sfeer tijdens feesten altijd (ALTIJD) zo gemoedelijk zijn als daar? Waar mensen naartoe gaan om te genieten van de muziek en de huiselijkheid en niet om gewoon strontbezopen te worden en 'chickies te scoren'?

Maar gedane zaken nemen geen keer. Op het laatste drum'n bass feest is het meisje 24 jaar oud. Van heinde en verre komt het publiek naar dit slotfeest, om nog één keer te verdrinken in de muziek, in de Goudvishal. Midden in het feest worden alle filmpjes die tijdens al die jaren zijn gemaakt afgespeeld. Het meisje kan er niets aan doen, de tranen rollen over haar wangen. Wat zal zij dit veilige plekje missen.

Bedankt voor de mooie tijd, lief klein zaaltje. Deze 8 jaar zal ze nooit vergeten.

gepost door Lotte @ 13:57 0 reacties

Rennen voor je leven

Ligt iedereen in de kreukels, of ligt het aan mij?
Of is het misschien toch de wintersomberheid die iedereen te pakken heeft? Mij in ieder geval wel. Ik heb even een pauze genomen van school. Niet het eerste wat ik zou doen, omdat ik liever doorga tot ik klaar ben. Maar damn, wat had ik het nodig.

Gisteren werd ik wakker met een stijve nek waar je 'u' tegen zegt, ik kon niet eens lopen van de pijn. Het is nu een stukje beter, maar vrolijk wordt je er niet van. Ik kan het niet helpen, maar ik vraag me dan af wat er was gebeurd als ik wel was blijven rennen? Rennen voor school, voor allerlei verplichtingen en omstandigheden, rennen voor mijn sociale leven? Als ik nu al zo'n opdonder krijg van mijn eigen lichaam, wat was er dan gebeurt?

Een vraag die nooit beantwoord zal worden. En gewoon blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Toch lijkt het er echt op dat ik niet de enige ben. Iedereen die ik spreek zit er helemaal doorheen. Een vriendinnetje van mij zei: "Wat is dit nou? We voelen ons gewoon als een stel oude wijven en we zijn pas 24!" En daarmee slaat ze wel de spijker op z'n kop.

Waarom rennen we zo hard allemaal? Waarom durven we geen pauze te nemen, even de verantwoordelijkheden te laten vallen en tijd voor onszelf te nemen? Aan alle kanten wordt er aan je getrokken, door je opleiding die je eigenlijk wel binnen vier jaar moet afronden, door rekeningen die nu echt betaald moeten worden, door vrienden en familie die je toch wel een paar keer per maand moet bezoeken, door de boodschappen die moeten worden gedaan, door een huis dat schoon moet, door feestdagen, door huiswerk, door..........

Pfff... En nu zeg ik dus even nee. Ik wil niet zo hard rennen op dit moment, ik wil ook even voor mezelf rennen. Naar de stad om eindelijk een nieuwe bril te kopen. Naar de sportschool om eindelijk in beweging te komen. In huis om eindelijk alles eens te soppen. Naar vriendinnetjes om gewoon even lekker een kopje koffie te drinken. Om dat boek te lezen wat al tijden op me ligt te wachten. Ik wil even rennen voor mezelf. Ik bedoel joggen. Of lopen. In mijn tempo de dingen die mij 'mij' maken, weer even op een rijtje te zetten.

Dit is de vierde dag, en ondanks de stijve nek geniet ik met volle teugen. Het is maar voor zes weken, maar het is even adem kunnen halen. Dus lieve mensen, welke goede voornemens je ook mag hebben voor 2008, neem ook wat meer tijd voor je zelf en schud het 'bejaarden-gevoel' van je af!!!

gepost door Lotte @ 10:53 1 reacties