Taoïstisch afwassen
Deze plek was gereserveerd voor een stuk over de afwas. En mijn gruwelijke ergernissen voor, tijdens en na de afwas. Het stuk had best potentie hoor, de zwart-gallige humor stroomde zo over het toetsenbord.Waarom dan géén stuk over de afwas, vraag je je misschien af? Nou, omdat ik in de tijd tussen het daadwerkelijk publiceren en het nu achter mijn computer zitten, ik een boek ben gaan lezen.
'De Tao van Poeh', welteverstaan.
Op een kinderlijk simpele wijze wordt in dit boekje de basis van het Taoïsme uitgelegd. En voor zover ik het nu heb begrepen, is de kunst van het Taoïsme om niet tegen de dingen te vechten. Ze te laten zijn zoals ze gebeuren. Zonder je geduld te verliezen. Daar is dat toverwoord weer; geduld.
Ik weet niet of ik de enige vrouw ben met zo weinig van deze deugdelijke eigenschap, maar ik heb echt een chronisch tekort aan geduld. Maar op de één of andere wijze laat dit boekje me anders tegen dingen aan kijken. Tenminste, ik hoop dat het blijft plakken, want ik ben niet zo geduldig met leren. Daarom moet ik altijd dertig keer tegen dezelfde spreekwoordelijke muur lopen.
Nu moet ik me dus maar bedenken dat als ik de afwas doe met gerimpelde handen en haren in mijn gezicht en zweet over mijn rug en me weer snij aan dat klote mes van de Ikea, dat ik het maar moet laten gebeuren. Dat het gaat zoals het gaat.
Op zich een fantastisch principe, maar werkt het ook? Krijg ik er echt de rust van in mijn botten dat ik me niet meer erger aan de vertraagde treinen, de lekke banden, computers die vastlopen, loon dat niet binnenkomt enzovoort enzovoort?
Ik weet het niet. Ik heb het boekje nog niet uit. Maar ik laat het je weten! ;)
gepost door Lotte @ 15:52
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage