Sudderlapje
Op de wc in het ouderlijk huis vind ik het 'filosofie magazine'. Ik doe een poging tot lezen maar het blijft bij bladeren en koppen lezen. Zo gaat dat op een wc, leuk om iets te lezen, maar het moet wel luchtig zijn. De eindeloze titels van doctorandussen en professoren nodigen niet uit tot verdieping van mijn intellect. Niet nu.Dan valt mijn oog op een stukje tekst. Twee naast elkaar staande rijen zinnen met niet al te kleine letters, foto van een enigzins aantrekkelijke man erbij (de schrijver), ja dit moet het worden. Vooral de titel pakt me: bestaat passie zonder pijn? Hebbes! Dit wil ik lezen, in de hoop hier een felle reactie op te kunnen geven als de schrijver beweert dat het inderdaad kan! Maar nee, de schrijver is het met me eens. Ook leuk voor de verandering. Vooral het zinnetje: 'Wat moet ik met een relatie die stabiel is en de rest van mijn leven zachtjes suddert? Ik wil vuur! Ik wil vlammen!'. Een man naar mijn hart.
Genoeg stelletjes om mij heen die samen in een pan sudderlapje spelen. Gatverredamme. Niet dat er iets mis mee is hoor, als je maar gelukkig bent! Maar niets voor mij. Met momenten samen sudderen is heerlijk, hand in hand door de stad lopen, elkaar insmeren met zonnebrand, ik kook en jij wast af. Maar voor mij is wilde aantrekkingskracht noodzakelijk, jou wil ik, nu, hier en altijd. En ja, daar horen ruzies en emotionele scheldpartijen ook bij, net als gifgroene jaloezie en vaak ook aangeboren talent voor dramatiseren.
Toch. Als ik het mag zeggen, en gelukkig mag ik dat in mijn eigen leven, hou ik wel van een portie pittig drama. Met een smakelijk zoet einde, elke keer weer.
gepost door Lotte @ 10:29
1 reacties
