april 13, 2007

Dudes...

Vandaag in de Metro: "Jongeren verenigen zich in jeugdbendes". We gaan linea recta Amerika achterna. Wist jij dat er honderden 'gangs' in Amsterdam alleen al zijn? Ik niet. Ja, groepjes stoere jongetjes ja. Maar deze jongetjes lopen met messen en vuurwapens rond en zijn er van overtuigd dat ze de macht hebben over hun buurt. 'Het is niet zo dat we iedereen neersteken die we tegenkomen. Maar we zijn ook geen mietjes' vertelt een 'gangster'. En dan de foto's die bij het artikel staan. Jongens ik word misselijk. Bijna nog stoerder dan hun uitspraken staan ze daar. Als echte 'Nigga's from the hood'.

WAAR ZIJN WE MEE BEZIG?

Ik geloof gewoon niet dat ik de enige ben die dit denkt. Dit is toch bizar. In Engeland zijn de bende-oorlogen al volop bezig en ook in Belgiƫ is het eerste slachtoffer gevallen. Is dit serieus? Zijn we in dit land zo ver gevallen dat lid zijn van een bende je status geeft, in plaats van dat je gewoon wordt uitgelachen om je zogenaamde stoerheid? Geen levensovertuigingen, geen geloof, geen motieven. Gewoon lomp zijn, drugs handelen en een bepaalde kleur zakdoek ergens om wikkelen. En als jij een andere kleur draagt dan ben je een slecht mens en dan kom ik je 'but kicken'.

Ik wil bijna lachen zo zielig vind ik het. Dudes, waar zijn we mee bezig. Wat dat betreft zou ik het toch af en toe eens willen zijn met mijn vriendje: kom maar op met het communisme. Nu moet ik natuurlijk helemaal uitkijken met wat ik zeg. Wat ik bedoel is: af en toe zou ik willen dat we met z'n allen even een ouderwets pak op de broek zouden krijgen. 'Alsjeblieft kind, en nou is het klaar. Besef je maar eens donders goed wat je voor mazzel hebt in dit leven. Verwend nest!'. Lijkt me goed voor onze samenleving. Of ga ik nu te veel de 'waar zijn de normen en waarden' kant op?

Misschien wel. Misschien is het overdreven wat ik zeg. Misschien ook wel ouderwets.
Maar leg mij dan uit wat er overdrevener is dan iemand neersteken om een kleur zakdoek?

april 06, 2007

Nostalgie

Het is weer een tijdje geleden. Dat ik heb geschreven, maar dat ik 16 was ook. Nu ben ik 23 en werk ik bij een krant. Toen was ik jong, naief en vooral zonder verantwoordelijkheden. Nu heb ik een huis op mijn naam staan en begin ik een carriere op te bouwen. Toen hing ik zoveel mogelijk op het skatebaantje in Warnsveld en wentelde me in mijn vrijheid.

Je snapt vast wat ik bedoel. Ik voel me nostalgisch. Buiten, bij het gebouw waar ik werk, ligt ook een skatebaan. Elke sigaret die ik rook kijk ik naar die 'kids', helemaal in hun eigen wereld op hun plankjes. Het is ergens verdrietig, die tijd waar ik zo van heb genoten, komt nooit meer terug. Het is ook fijn om te beseffen dat ik het ontzettend leuk heb gehad in die relatief zorgeloze periode.

Tijden veranderen. Ik verheug me op mijn zomer. Een nieuwe zomer in een nieuwe omgeving. Nieuwe parken om te ontdekken, leuke terrasjes vinden, mooi huis om alle spulletjes nog een paar keer heen en weer te schuiven. Een heerlijk balkon waar ik in de zon talloze boeken ga verslijten met de geur van schone was om me heen. En af en toe ga dromen van een stukje jeugd waar ik zo van heb genoten.